Despois do final tan impresionante e revelador do cuarto libro da saga de Pequeñas Mentirosas ou Pretty Little Liars (podes ler sobre el e os anteriores libros da saga facendo clic aquí), estaba desexando saber como pretendía continuar a historia a autora, xa que no cuarto libro pechara por completo o argumento de toda a saga, resolvendo incógnitas sen razón aparente e sen deixar case cabos soltos que puideran servirlle para saír adiante coas restantes novelas que forman esta serie de 16 libros (e dous complementarios que non pretendo ler).
Tiña moito medo, ademais, pola simple razón de que Sara Shepard tiña que facelo moi moi ben se quería (como ao final fixo) reabrir todo o xa pechado e resolto polas catro protagonistas no libro anterior e non provocar que todo quedara moi collido por pinzas e para nada creíble, un camiño que ata ese momento PLL non tomara (e agora tampouco, polo menos non de todo, pois hai algo ahí que se salva polos pelos de entrar nesta categoría).
Comecei Malicia, como dicía, con moitas ganas e sen saber que esperar exactamente, pero xa vin dende o inicio que ese ía a ser un libro meramente introductorio dese "novo ciclo" de libros cunha trama distinta e que se trataba dun libro de transición entre o cuarto e o sexto.
Gustoume que, realmente, tivera sentido que o acusado do asasinato de Ali non fose o culpable realmente (ou eso parece de momento), que houbera razóns nas que basarse para negalo e que non fora, simplemente, que alguén recordara algo de súpeto e sen ningunha explicación (como de feito foi a proba incriminatoria para ese acusado). En canto ao rexurdir inesperado e gratuito dun novo "A", xa non me fixo tanta gracia, pois parece que os acosadores saen de debaixo das pedras, quero dicir, xa é difícil que alguén fixera o que "A" levou a cabo nos catro primeiros libros da saga como para que outro repita exactamente o mesmo nos catro seguintes: ou hai un Equipo A no que todos en Rosewood (ou uns poucos) están compinchados ou me enfado coa autora e saga, pero teño esperanzas.
Sobre o quinto libro non teño moito máis que dicir, a verdade, porque é como digo un libro de transición, aparte de que me encanta a nova trama de Hannah e que Aria está facendo unhas cousas moi raras e sen vir ao caso, debido, ou eso parece, a que a autora non sabe moi ben en que problema ou dificultade metela: non deixa de coñecer a rapaces (ou non tan rapaces) cos que ten romances ocasionais e curtos que se acaban convertindo en posibles asasinos de Ali.
En resume, que non saquei unha opinión en claro do quinto porque realmente non ocorre nada novo (aínda que me gustou) así que paso directamente coa sexta novela da saga: Confidencias.
Este libro enganchoume moitísimo dende o primeiro momento, pois as tramas individuais de cada unha das catro amigas protagonistas deron varios xiros e puxéronse realmente interesantes, pasando ao punto máis negativo e preocupante destas. A trama de Hannah, como dixen, e a de Spencer son as que máis me están gustando e interesando e vexo moitísimas posibilidades en xogo (aínda que non estea moi dacordo coa "nova condición" de Spencer, non sei como dicilo para non spoilear, porque unha vez máis está un pouquiño collida por pinzas.) En canto á investigación e ás persoas nas que se centran as sospeitas, estou realmente contenta, pois a autora deu un xiro e buscou unha historia novedosa, diferente, creíble e cun móbil para asasinar a Ali que ademais pasa por unha trama perigosa, con emoción, e que che deixa en vilo. Moi ben.
Ademais, podemos ver en A unhas diferenzas claras con anterior A e como o mobil polo que actúa e o perfil segundo o cal o fai, son bastante diferentes aos anteriores, polo que quedei contenta, ao ver que a autora non se limitara a copiar o traballo anteriormente xa feito.
O que non me acaba de gustar é o feito de que certos descubrimentos que as protagonistas fan, ocorren por casualidade ou porque A lles da unha pista de a onde deben ir e xusto algo pasa nese intre exacto. Un pouco casual de máis... Pero bueno, que esto é xa un aspecto a resaltar poñéndome extra-crítica e que en realidade non me molestou demasiado.
En canto ao inesperadísimo final do sexto libro da saga, estou impaciente para ler a seguinte parte da historia e ver como continúa e se realmente ocorre o que eu creo que ocorre. Espero que si, porque, a verdade, sería un sopro de aire fresco na trama e gustaríame ver como se acaba solucionando...
En resume, que ambas novelas me gustaron moito, sobre todo a sexta, que abre novas posibilidades e camiños na trama, dado que o quinto libro da saga é, máis que nada, un libro de tránsito entre o cuarto e o sexto, aínda que me gustou igualmente. Sigo adiante coa saga, moi contenta, ilusionada e con esperanzas de triunfo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario