Las tejedoras de destinos de Gennifer Albin é un libro do que oíra falar moi mal, moi ben e regular, polo que non dudei en comezar a lelo para formarme unha opinión propia. Non contaba para nada con que se tratara dunha distopía, pensaba que era do xénero fantástico sin máis, pero mestura ambos xéneros (como tamén ocorre en Mistyc City, reseña aquí, polo que se vos gustou un dos dous anímovos a ler o outro).
En Arras, ser elixida texedora é o mellor que che pode pasar, pois todos os teus desexos e caprichos serán cumplidos e vivirás nunha vida de luxo e excesos, a cambio do gran servizo protexendo o texido que realizas. A pesar disto, os pais de Adelice (e ela mesma, en realidade) non queren que ela sexa elixida nas probas, separándoa do seu lado e sendo obrigada a tomar duras decisións na vida dos cidadáns, polo que a entrenarán para esconder a súa capacidade especial como texedora, fallando nas probas de selección, pero burlar á Confederación non será tan sinxelo...
Quedei absolutamente alucinada cando descubrín de que ía a triloxía (si, unha vez máis comecei a ler sen saber nada da sinopse) e atopei outro dos meus principios de libro preferidos (xunto co de Ciudades de Papel, como xa dixen en milleiros de ocasións), simplemente impresionante.
A verdade, sorprendeume moito ter atopado críticas negativas deste libro, pois é totalmente novedoso dentro do xénero da distopía xuvenil e moi diferente a calquera cousa que lera con anterioridade. Básase no mito das fiandeiras e é realmente moi moi interesante. A miña opinión xeral é moi positiva, a verdade gustoume moito, porque non hai apenas similitudes con ningunha das sagas distópicas que lera e preséntanos un mundo realmente complexo e dificil de entender en ocasións, incluso. A verdade é que hai que prestar moita atención en determinadas partes nas que se nos bombardea con información sobre a Sociedade ou, sobre todo, os telares e texidos, pilares desta, algo que realmente me gustou.
A trama de Las tejedoras de destinos, céntrase moito na explicación do funcionamento do seu mundo e, sobre todo, en intrigas e traicións dentro dos poderosos e gobernantes que marcarán por completo a vida de Adelice como texedora, aislada do mundo por completo no Coventri, o lugar donde todas elas viven. Isto é outro punto realmente interesante, o seu día a día alí e como vai forxando enimigos e descubrindo diferentes cousas sobre como realmente funciona todo en Arras, pois non todo o que pensaba ata entón era verdade. Simplemente, non sei como expresalo sen entrar en spoilers pero o argumento da triloxía é realmente marabilloso.
Unha vez máis (aínda que a verdade é que hai tempo que non atopo un na literatura xuvenil máis recente) aparece ante nos un triángulo amoroso, formado por Adelice, Erik (un traballador no Coventri, servinte dunha texedora poderosa) e Jost (outro traballador de menor rango que ten multitude de responsabilidades). antes de nada, decir que eu son Team Jost totalmente, pero que de igual forma me gustan moito ambos rivais como personaxes, pois están bastante elaborados (non pidamos máis, que tampouco aparecen tanto na novela) e, polo menos de momento, ningún deles foi "anteposto" (na maioría dos triángulos, o autor fai que un deles leve a cabo algo que perxudique aos "bos" ou axude aos enimigos ou crea actitudes que odiamos para que nós e a protagonista prefiramos ao outro, como con Gale en Los juegos del Hambre).
Ademais, nesta novela tamén os enimigos e malvados están realmente traballados e todo está moi coidado, sen nada collido por pinzas. Realmente ben.
Conclusión: Xenial. Con ganas de ler a segunda parte. Espero que siga así.
Ningún comentario:
Publicar un comentario