Reseña: Sin tiempo para soñar

  

Sin tiempo para soñar, de Jordi Sierra i Fabra, conta como dous estudiantes de xornalismo, Gil e Julia, descubren a causa da morte dunha adolescente, Marta, cando facían un traballo para a facultade que consistía en ampliar a información sobre a noticia do seu asasinato. Como Marta tiña antecedentes, non se lle dá case ningunha importancia e a policía non investiga.

Cando lin a sinopse do libro realmente non me pareceu nada novedoso nin especial, así que xa ía mentalizada de que non me ía sorprender e que me iba a deixar un tanto indiferente como algúns dos libros de misterio de Jordi Sierra i Fabra ou libros con temática semellante e escritos de forma parecida aos deste autor (Con los ojos cerrados, por exemplo.)En cambio, sorprendinme bastante ao lelo pois, Sin tiempo para soñar, forma parte das obras deste autor que si valen a pena.

En primeiro lugar, non hai no libro as típicas casualidades que axudan aos protagonistas a descubrir a verdade. ODIO cando pasa eso porque o libro perde credibilidade e a min gústame que os libros deste xénero sexan realistas, senón para min xa perden moito. En este punto entra tamén o feito de que nos libros seeempre atopan na casa ás testemuñas/familiares/amigos cos que van falar e sempre din ou aportan algo. Pois en Sin tiempo para soñar non, hai persoas das que non sacan nada en limpo, xente que non dan atopado etc... Marabilloso.

Outro punto positivo, é o feito de que a intención do libro non é simplemente resolver o asasinato, senón que pretende que reflexionemos sobre algo: como Marta tiña antecedentes, non se lle dá case ningunha importancia e a policía non investiga. De feito, os propios protagonistas cren, antes de comezar a investigar e facer preguntas, que Marta é unha delincuente, metida en drogas e que en algo andaría metida se a mataron, en cambio, ao longo da novela vese que é todo o contrario. Segundo lin, fun reflexionando e dándome conta que só o feito de ter problemas no pasado coa lei e ter antecedentes non significa que fixeras todo do que se che acusa nin que o fixeras conscientemente e con mala intención, e incluso aínda que fora así, non proba que non puideras cambiar por completo.

Por último, o feito de que hai cousas impredecibles e inesperadas (aínda que non moi numerosas, todo o hai que dicir) tamén é algo positivo.

Na parte mala, temos algo sin explicar. Marta aparece morta desnuda e non hai ningún tipo de explicación en todo o libro de porqué e non ten absolutamente nada que ver coa forma, circunstancias ou persoas que a mataron e desde que se di nas primeiras páxinas ata o final non se volve falar do tema. Un misterio misterioso sen resolver.

Tampouco me gustou a historia amorosa sin importancia, sosa e sen emoción en todo o libro. Ata o final da novela non ocorre nada e cando pasa é dunha forma sosísima. Teria preferido que Jordi Sierra i Fabra omitira eso, sinceramente.

Conclusión: A pesar destes puntos negativos, creo que está moi ben (dentro do seu tema e características) e que é unha boa opción se queremos ler un libro de misterio actual (senón Agatha Christie sen dúbida) e que non sea demasiado longo. Nada especial pero gustoume. BASTANTE SATISFEITA.