Teño que dicir que me sorprendeu gratamente este libro, A sombra cazadora, de Suso de Toro pois non tiña demasiadas esperanzas nel e, en cambio, gustoume moito. Debo comentar que a reseña que ven a continuación, refírese ao libro antigo, á segunda edición concretamente, que é o que lin eu, pois nas máis actuais o autor introduciu novos acontecementos e cambiou algunhas feitos, como, por exemplo, o final.
Conta como dous irmáns viven con seu pai, aislados do mundo, nunha casa da que eles nunca saliron e seu pai só o fai unha vez cada dous meses para conseguir provisións. Ademais, do faiado saen voces que gritan cousas extrañas, que os rapaces non entenden, e ás cales só seu pai consegue calmar. Un día, algo cambia na rutina que siguen dende que teñen memoria e descubren porque seu pai os ten alí agochados e nunca lles fala do mundo exterior. Desde ese momento, nada será o mesmo.
Sei que a trama da novela, en si mesma, non ten moi boa pinta porque a min doume esa mesma expresión cando a lin, pero tras acabar le lela podo dicir que me gustou moito. Encantoume o principio, sobre todo, cando non sabes, ao igual que os protagonistas, a razón do seu encerro e van contando a súa vida nel, pois non se corresponde, para nada, co mundo actual e os que os rodea (creo que, aínda que non se di na obra, se desenrola no futuro) e é moi intrigante todo o que ocorre pola súa extrañeza.
Logo, a parte do nó, xa me gustou algo menos porque considero que se fai moi lenta ao ocorrer os acontecementos maioritariamente no mesmo autobús e nun curto plazo de tempo. Por último, creo que o final é bastante malo porque, tras toda a trama e intriga da novela, paréceme moi decepcionante que se acabe de forma tan simple e sen apenas, na miña opinión, sentido.
Logo, tamén se me presentaron algunhas dúbidas durante a obra como: Por que o pai dos protagonistas lles manda ir á casa do seu padriño? Porque, que ía facer el, ocultalos para sempre? Pareceume algo sen demasiado sentido.
A pesar destes detalles, considero que este libro está moi ben e que non perdín o tempo ao lelo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario