John Green

Este verán lin Bajo la misma estrella,  o libro do escritor estadounidense John Green, que se converteu nun inmenso éxito en cuestión duns poucos meses. Gustoume, pero non me encantou, e teño que dicir que polo menos parte da culpa téñena os lectores da novela pois recomendáronma tantas veces, e afagárona tanto que xa sabía o que ía a suceder en cada capítulo. As espectativas que tiña estaban moi altas, e s ben non podo dicir que non se cumpliran, porque non sería de todo certo, quedei cun sabor de boca sen determinar.

Aínda así, disfrutei moito coa súa lectura e por iso me animei a ler os outros dous libros (Ciudades de papel e El teorema de Katherine) que anteriormente publicara Jonh Green, e que grazas ao éxito colleitado polo autor na súa última obra, foran traducidos ao castelán. Deles, o que máis me gustou foi Ciudades de papel, sobre todo polo seu comezo, dos mellores que nunca lera, porque é sorprendente e inesperado, facendo que comeces a ler o libro sen saber que esperarte, sublime. En contraposición, está o seu final, que me decepcionou algo, todo hai que dicilo.

Ségueo moi de cerca El teorema de Katherine, que acabei recentemente, e que tamén devorei con ansia. O tema desta novela (e da outra tamén. a verdade) é diferente, sorprendente e xenial, e volve a ser narrado desa forma sublime e fantástica que tanto caracteríza a John Green, un dos meus escritores preferidos.

O que dende logo sei agora, a pesar de non ter moi claro que libro me gustou máis e cal menos do autor, é que John Green é un magnífico escritor que consegue que leas as súas novelas dun tirón e que xamais converte a lectura nunha actividade pesada, e que, de paso, fai que reflexiones, chores e rías.